„Podstawy kartowania jaskiń” – powrót klasyka!

W miniony weekend, 26-27 marca 2022, roku na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, w miejscowości Łutowiec, odbyło się szkolenie KTJ PZA z podstaw kartowania – pierwsze po dłuższej, około dwuletniej przerwie.

Kierownikiem oraz głównym prowadzącym szkolenie był Mateusz Golicz (Rudzki Klub Grotołazów „NOCEK” – RKG Nocek). Swoją cenną wiedzą oraz doświadczeniem dzielili się z uczestnikami szkolenia również: Paulina Piechowiak (Wielkopolski Klub Taternictwa Jaskiniowego  – WKTJ), Michał Ciszewski (Krakowski Klub Taternictwa Jaskiniowego  – KKTJ) i Karol Makowski (Speleoklub Łódzki – SŁ).

W wydarzeniu wzięło udział 27 kursantów z następujących klubów: Akademicki Klub Grotołazów Kraków (AKG Kraków), KKTJ, Speleoklub Bielsko-Biała (SBB), Speleoklub Olkusz, Speleoklub Tatrzański (ST), Speleoklub Warszawski (SW), Tatrzański Klub Górski VERTICAL (TKG Vertical), Wałbrzyski Klub Górski i Jaskiniowy (WKGiJ) oraz WKTJ. Przynależność do danego klubu czy też przyjazd wspólnym środkiem transportu nie stanowiły kryterium doboru poszczególnych grup kursowych .  Na rzecz optymalnego przeprowadzenia zajęć dokonano losowego podziału uczestników na 2- i 3-osobowe grupy, co okazało się bardzo skutecznym sposobem na połączenie nauki, wymiany doświadczenia oraz integrację międzyklubową.

Warto wspomnieć, iż skały w rejonie Łutowca, na Jurze Północnej, dzięki swojemu wapiennemu charakterowi i podatności na procesy krasowienia stwarzają szerokie pole do działania, stanowiąc mekkę przyciągającą zarówno grotołazów, jak i wspinaczy.

Tym razem utożsamiliśmy się z pierwszą z tych grup  – grotołazami. Działaliśmy według przesłanego nam wcześniej rozkładu zajęć, który umożliwił nam czerpanie wiedzy z wykładów oraz wykonanie ćwiczeń z wybranych zagadnień w miejscu zakwaterowania. Miejscem zbierania pomiarów i początkiem przekucia teorii w praktykę były cztery poziome, bogate w formy naciekowe jaskinie:  W Sokolnikach, Ludwinowska, Na Dupce oraz Trzebniowska, które dostarczyły nam materiału do dalszej pracy.

Na zajęcia stacjonarne potrzebowaliśmy przynajmniej jednego komputera na dwóch/ trzech uczestników oraz jednego telefonu komórkowego  z systemem Android i dalmierza na każdą trzyosobową grupę do pracy w terenie. Wcześniej należało zgrać na urządzenia odpowiednie programy.

Pierwszego dnia kursanci mieli okazję do zbierania pomiarów w jaskiniach oraz możliwość obróbki tych danych w arkuszu kalkulacyjnym, na podstawie których dokonywaliśmy własnoręcznego opracowywania szkiców pomiarowych na papierze, przekonując się, czym jest tak bardzo istotny i pożądany zmysł generalizacji.

Aby przetrawić pierwszy dzień pracy w roli kartografów korzystając z dobrej pogody zakończyliśmy go przy ognisku, słuchając opowieści o zdarzeniach w jaskini Lamprechtsofen opartych na przeżyciach osoby obecnej na szkoleniu.

Dnia drugiego zapoznaliśmy się z tematem pomiarów w systemie całkowicie elektronicznym, automatycznej obróbki danych pomiarowych oraz wektoryzacji planów jaskiń. Był to moment, kiedy została nam przedstawiona (przez samą jej autorkę) najnowsza wersja aplikacji „Qave” na telefon z Androidem, z której później korzystaliśmy.

W odróżnieniu od poprzednich szkoleń w zakresie kartowania, ze względu na stopniowe, prawie całkowite zaniechanie wykorzystywania przyrządów tradycyjnych na wyprawach eksploracyjnych, nie zbieraliśmy pomiarów poprzez poziomowanie kompasu czy też techniką patrzenia przez lupkę.

Do zapoznania się z podstawowymi pojęciami w temacie artykułu zapraszam na stronę http://jaskinie.jaszczur.org opracowaną przez kierownika szkolenia. Proszę jednak mieć na uwadze, że informacje na stronie nie są aktualizowane codziennie.

Podsumowując, szkolenie pozwoliło jednym uczestnikom na poznanie kluczowych zagadnień, a innym na utrwalenie poprzednio zdobytych umiejętności w zakresie kartowania. Trzeba teraz pozostać aktywnym, wierząc, zgodnie ze starym porzekadłem, że zdobyta wiedza i praktyka nie pójdą w las!

No chyba, że ten kryje jaskinie :)

Zdjęcia uczestników szkolenia.