Dnia 23.09.2015 zespół w składzie: Sylwia Solarczyk, Krzysiek Dudziński – Speleoklub Tatrzański oraz Anna i Marcin Atraszkiewicz – Katowicki Klub Speleologiczny, dokonał przejścia trawersu systemu jaskini Pierre Saint Martin na odcinku otwór SC3- Sala Verna osiągając głębokość – 1058 m oraz pokonując odległość 10 km pod Pirenejami Atlantyckimi w czasie 17 godzin.
Wyposażeni w odręcznie wykonane, zafoliowane szkice jaskini rozpoczęliśmy 400 metrowy zjazd studniami, z których chyba największe wrażenie zrobiła „Liberty Bell”. Partie wertykalne sprowadziły nas do poziomu wody, która od tego momentu towarzyszyła nam praktycznie ciągle, zmuszając do walki z zimnem, wartkim nurtem, głębinami…
Nasze pianki neoprenowe okazały się zdecydowanie za cienkie (1,5-2mm) a woda stawała się coraz głębsza. Ostatnie jezioro-25 m długości i 6-7 m głębokości pokonywaliśmy bardzo rozemocjonowani, trzymając się częściowo zatopionych poręczówek a potem płynąc wpław.
Oddech od wodnych „atrakcji” łapaliśmy w olbrzymich salach – Salle de la Navarre, Salle Lepineux, Salle Chevaliera i w największej – Salle de la Verna.
Sala Verna znana jest ze swojego ogromu, to jedna z największych komór jaskiniowych na świecie. Jej wymiary : 194 m wysokości, 245 m średnicy, 5 ha powierzchni. Nie da się jej objąć światłem nawet najmocniejszych czołówek, strop tonie w mroku a wrażenie przebywania w tej wielkiej podziemnej przestrzeni potęguje huczący gdzieś na progach sali wodospad. Nasza przygoda w PSM zakończyła się o 5 nad ranem wyjściem 500 m dłg. tunelem EDF.
Kilka dni później zwiedziliśmy również głęboki i kręty Wąwóz Kakouette, w którym znajdują się wywierzyska i wodospady wyrzucające wodę z wielkiego kolektora, jakim jest system jaskiń PSM.
by
Sylwia Solarczyk
